Imiona świętych

Jest to zapożyczone z języka czeskiego dwuczłonowe imię słowiańskie, któremu odpowiadała polska forma Więcesław (Więcsław, Więsław i Więcław). Imię Więcesław poświadczone jest w dokumentach od XII w. w formach: Więcesław, Więcsław, Więsław. Forma czeska upowszechniała się prawdopodobnie od czasów panowania...

Imię pochodzenia ormiańskiego, z czasów przedchrześcijańskich. Nosił je bóg wojny i zwycięstwa Wahagn (Waagn), odpowiednik irańskiego Wenetragna. W czasach hellenistycznych był identyfikowany z greckim Heraklesem i Aresem. Wahagn był też czczony jako bóg słońca. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Vahanus,...

Imię pochodzenia germańskiego Wachar / Wacar 'stróż', utworzone na podstawie swn. czasownika w-h-n 'czuwać' (niem. wachen). Odpowiedniki obcojęz.: łac. Vacarus, Vacharus, Vaccarus, niem. Wakar, Wacar, Wachar.

Imię proste pochodzenia germańskiego, od swn. wal 'pobojowisko' lub walah 'obcy, cudzoziemiec'. W Polsce występuje imię Wala, ale jest to spieszczenie imienia Walentyna, częstego u wyznawców Kościoła wschodniego. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Wala, Vala, ang., niem. Wala. Wala, opat z Nowej Korbei (Korvey)...

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: wal- - wald- 'władać, panować' lub wal- - walah 'obcy, nieznany' i -rich / -rik 'potężny, królewski; bogaty; wysoko urodzony, dostojny, szlachetny'. Drugi człon najczęściej latynizowano na -ricus - -rich. Na gruncie romańskim germańskie Walaryk utożsamiane...

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: walt- / wald- z goc. i stsas. waldan 'panować, rządzić' i -bert / -berht 'jasny, wspaniały, błyszczący; sławny'. Forma Gwalbert jest wynikiem romanizacji grupy wa- - gua- - ga-. Imię to w Polsce występuje, ale dość rzadko, i to w postaci zromanizowanej....

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: wald- / walt- 'panować, władać' lub wal- 'pobojowisko' i -burg 'obrona, twierdza'. Na obszarze Niemiec występują skrócenia tego imienia: Burga, Walli, Wally. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Walburgis, Walburga, Waldburga, ang. Walburga, fr. Walburge, Vaubourg,...

Imię pochodzenia germańskiego, zlatynizowana spieszczona forma (przez zdrobnienie za pomocą sufiksu -lenus / -linus) imion złożonych z pierwszym członem wald- / walt- 'panować, władać'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Valdolenus, Valdolinus, Waldalenus, Waldolinus, ang., niem. Waldolen, Waldolin. Waldalen,...