Kraków/ Gabriela Olszowska powołana na małopolską kurator oświaty
Polonistka, doktor nauk humanistycznych Gabriela Olszowska została w sobotę powołana na małopolską kurator oświaty przez minister edukacji Barbarę Nowacką.
Uroczystość odbyła się podczas XX Ogólnopolskiej Konferencji Kadry Kierowniczej Oświaty w Krakowie. Szefowa resortu edukacji podkreśliła, że korzystając z tej okazji chciałaby wręczyć powołanie Gabrieli Olszowskiej, „żeby symbolicznie domknąć pewną zmianę, zmianę konieczną”. Olszowska od grudnia zajmowała jako pełniąca obowiązki, miejsce po odwołanej w grudniu Barbarze Nowak.
„Małopolska oświata potrzebowała zmiany bardzo i małopolska oświata potrzebuje odbudowania relacji i pani Gabriela jest dla mnie symbolem nauczycielki, dyrektorki niezłomnej, odważnej, stojącej zawsze po stronie praw człowieka, praw ucznia, nauczycieli i rozsądnych relacji” – powiedziała Barbara Nowacka. Gabriela Olszowska w poprzednim tygodniu zwyciężyła konkurs na małopolskiego kuratora oświaty. O urząd ten ubiegło się jeszcze siedem innych osób. „To nie był łatwy konkurs” – mówiła minister edukacji, dodając, że kandydatury były ‘bardzo poważne’. Nowacka podczas sobotniego przemówienia przypomniała m.in. o tym, że poprosiła wszystkich kuratorów oświaty, aby byli wsparciem dla dyrektorów szkół.
Gabriela Olszowska ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, a także zarządzanie w oświacie na Politechnice Krakowskiej i studia podyplomowe z europeistyki w Wyższej Szkole Humanistyczno-Pedagogicznej (jak podaje ZNAK). Jest doktorem nauk humanistycznych. Była rzeczoznawcą w Ministerstwie Edukacji i Nauki. Jest autorką publikacji metodycznych.
Była dyrektorką Gimnazjum nr 2 w Krakowie i nauczycielką. W wyniku decyzji komisji dyscyplinarnych w czasach, kiedy kuratorium kierowała Barbara Nowak, straciła stanowisko i pracę. Chodziło o konflikt z rodzicem oraz o „uchybienia godności zawodu nauczyciela poprzez kierowanie szkołą z ukrycia w trakcie zawieszenia”.
Psyche i edukacja należy do najważniejszych pozycji światowej literatury pedagogicznej ostatnich dziesięcioleci. To książka o pośrednim uczeniu się, sugestii, transie, psychodramie, relaksacji, treningu autogennym, biofeedbacku, wizualizacji, intuicji, Kontroli Umysłu i medytacji, które nie są substytutem...
Skomentuj artykuł