Ignacjańskie spotkania ze Słowem Łk 17, 5-10

Koniecznym warunkiem do całkowitego powierzenia się Jezusowi jest postawa pokory i ubóstwa. Na każdej prawie karcie Nowego Testamentu - począwszy od opisu tajemnicy narodzin Jezusa w ubogiej stajence w Betlejem, aż po ostatnie chwile ogołoconego Pana na krzyżu - jesteśmy wzywani do naśladowania Jezusa ubogiego.

Pan Jezus przypomina nam: "Nie troszczcie się zbytnio o życie, co macie jeść, ani o ciało, czym macie się przyodziać. Życie bowiem więcej znaczy niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie" (Łk 12, 22). Dlatego Pan przestrzega nas, że bogaczom trudno jest wejść do królestwa niebieskiego (por. Mt 19, 23-26). Oni nie rozumieją, że jest ono darem, dlatego nie można je kupić za pieniądze. Trzeba natomiast być gotowym, by tracić swe życie aby je naprawdę zyskać. Paradoksalnie tylko wtedy w pełni żyjemy, bo nie jesteśmy obciążeni posiadanym bogactwem.

Rozważanie o. Marka Wójtowicza SJ

[-iss_6x13_wojtowicz.mp3-]

Słowa Ewangelii według św. Łukasza (Łk 17, 5-10)

Apostołowie prosili Pana: Przymnóż nam wiary. Pan rzekł: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze, a byłaby wam posłuszna. Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: Pójdź i siądź do stołu? Czy nie powie mu raczej: Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił? Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.