Nowe parafie ormiańskie w Polsce

27 listopada w Warszawie ogłoszono dekret arcybiskupa Kazimierza Nycza o reformie struktur obrządku ormiańsko-katolickiego. Reforma ta oczekiwana była od lat.

Przed wojną istniała archidiecezja ormiańskokatolicka we Lwowie, posiadająca 10 parafii. Jej ostatnim ordynariusz był arcybiskup Józef Teodorowicz, zmarły w 1938 r., a ostatnim administratorem ks. infułat Dionizy Kajetanowicz, zamordowany w 1954 r. w obozie radzieckim w Abież na Kołymie. Wielu wiernych zginęło w czasie ludobójstw dokonywanych przez Sowietów, Niemców i nacjonalistów ukraińskich z UPA. Ci ostatni w marcu i kwietniu 1944 r. wymordowali polsko-ormiańskie miasto Kuty nad Czeremoszem.

Ormianie, którzy ocaleli przesiedleni zostali do Polski zachodniej i centralnej, głównie na Dolny i Górny Śląsk. W nowych granicach powstała w 1945 r. jedna jedyna parafia w Gliwicach oraz duszpasterstwa w Gdańsku i Krakowie. To ostatnie prowadzę od 2002 r.

Według nowego dekretu duszpasterstwa przestają istnieć, a w ich miejsce mają działać trzy parafie, z siedzibami w Gliwicach, Warszawie i Gdańsku. Zostały też precyzyjnie określone granice parafii, które biegną według granic diecezji rzymskokatolickich.

Mnie powierzono parafię w Gliwicach, czyli parafię obejmującą teren całej Polski południowej (wraz z Łodzią). Objęciem parafii wiąże się opieka nad jedynem kościołem ormiańskim w Polsce w którym znajduje się koronowany koronami papieskimi obraz Matki Bożej Ormiańskiej z Łyśca k. Stanisławowa.

W pewien sposób koło historii się zatoczyło, bo z Łyśca pochodzi rodzina Isakowiczów. Przed tym obrazem ochrzczonych było bardzo wiele moich przodków.  Z Łyśca pochodzą także dwaj arcybiskupi ormiańscy Samuel Cyryl Stefanowicz i Izaaka Mikołaj Isakowicz.