Pirmin

Imię pochodzenia celtyckiego o znaczeniu 'rozkwitający sławą'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Pirminius, Pirmenius, ang., niem. Pirminius, Pirmin, fr. Pirmin, wł. Pirmino.

Pirmin, biskup misyjny. Pochodzić miał z kraju opanowanego przez Wizygotów, może z okolic Narbonne. Uszedł stamtąd przed r. 715. Został wtedy wędrującym misjonarzem. Apostołował najpierw ze św. Wilibrordem w Ardenach. Potem dotarł do Szwajcarii i w latach 713-714 założył w Pfäfers opactwo. Ewangelizował następnie w Alemanii. Około 724 r. założył opactwo w Reichenau. Ponieważ cieszył się zaufaniem Karola Młota, władca Alemanów wydalił go ze swego terytorium. Przybył wówczas do Alzacji i założył opactwo w Murbach (727). Przyczynił się też do ufundowania następnego, w Neuwiller. Był już wtedy biskupem o uprawnieniach misyjnych i regionalnych. Jako taki przyczynił się do powstania jeszcze innych opactw na terenie Bawarii, Palatynatu i Badenii. Ostatnim z założonych przezeń ośrodków było opactwo Hornbach, położone w odległości 5 km od Zweibrücken. Tam zmarł około 755 r. Od IX w. figurował w martyrologiach pod dniem 3 listopada. Czczono go zwłaszcza w Luksemburgu, w Reichenau i w Hornbach. Uchodził za orędownika przeciw ukąszeniom oraz przy upraszaniu deszczu. Pozostawił po sobie podręcznik na użytek misjonarzy, znany pod tytułem Dicta Pirminii de singulis libris canonicis scarapsus, lub krótko Scarapsus.

Pirmin
 obchodzi imieniny