Ita

Imię pochodzenia celtyckiego (irlandzkiego) Ite, Ide o niepewnym znaczeniu (może 'czujna, bacząca'-). Zanglicyzowano je na Mide, Meeda. Jeden ze średniowiecznych poetów nazwał Itę przedstawioną poniżej 'jaśniejącym słońcem Munster'. Według legendy miała w swych rękach piastować Dzieciątko Jezus.

Na obszarze germańskim Ita może być oboczną formą imienia IDA.

W Polsce nie występuje.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Ita, ang. Ita, Ida, niem. Ita, Ite, Iutta.

Święte o tym imieniu nie są liczne. Trudno zresztą byłoby tu wymienić jakąkolwiek liczbę, skoro Ita występuje kilka razy na przemian z Idą, o której była mowa poprzednio. Prezentując osobne hasło, ukażemy jednak świętą, która doznawała ongiś niemałej czci.

Ita Irlandzka. Zwana była także Deirdre, Itta, Mida itd. Jest to zrozumiałe dla każdego, kto orientuje się choć nieco w imiennictwie oraz hagiografii iroszkockiej. Urodziła się w Drum, w hrabstwie Waterford. Przyjęła welon dziewic poświęconych Bogu i usunęła się w okolice Hy-Conaill (na zachód od Limerick). Gdy wokół niej zebrało się więcej dziewic o tych samych aspiracjach duchowych, założyła klasztor zwany później Cell-Ita lub Killeady. Utrzymywała kontakt z wielu wybitnymi osobistościami swego kraju i cieszyła się opinią prorokini. Jej modlitwom przypisywano wynik bitwy pod Cuilen (552). W gronie świętych irlandzkich zajęła miejsce poczesne: nazywano ją drugą Brygidą. Zmarła 15 stycznia 570 lub 577 r. Jeszcze dziś wiele kościołów irlandzkich szczyci się jej patronatem.