Przebaczenie nie jest wyjątkowym talentem dla wybranych. Gdy nie wybaczasz, coś złego dzieje się z twoim życiem

Jeśli trwasz w uporze nieprzebaczenia, twoje życie nie będzie drogą do szczęścia. Przebaczyć drugiemu możesz tylko wtedy, kiedy jesteś w stanie przebaczać samemu sobie. 

Słowo na dziś (17 sierpnia 2023) 

Z Ewangelii wg św. Mateusza: 

Wtedy Piotr zbliżył się do Niego i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?» Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. 

Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał rozliczyć się ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby tak dług odzyskać. Wtedy sługa upadł przed nim i prosił go: "Panie, miej cierpliwość nade mną, a wszystko ci oddam". Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: "Oddaj, coś winien!" Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: "Miej cierpliwość nade mną, a oddam tobie". On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: "Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?" I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu». 

Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan. 

Komentarz do Ewangelii (Mt 18,21 – 19,1) 

Obraz: Jezus wraz z uczniami przebywa w Galilei. Przychodzi do niego tłum, aby posłuchać nauki. Oczyma wyobraźni zobaczę apostoła Piotra, który zadaje pytanie o konieczność przebaczenia i posłucham odpowiedzi Jezusa. Mogę przyjrzeć się postaciom z przypowieści: królowi, nielitościwemu dłużnikowi, słudze dłużnika i innym sługom. 

Myśl: Ta przypowieść jest wezwaniem do przebaczania. Najpierw Jezus mówi do Piotra o ‘nieograniczoności przebaczenia’. Przypowieść ukazuje natomiast jego motyw: „przebaczenie, na które zgadzam się, wypływa z przebaczenia, jakie otrzymałem”. Pamiętanie o tym jest „źródłem zdolności do przebaczania”. Jesteśmy razem jako wspólnota nie dlatego, że nikt nie popełnia błędów ani nie jest bez grzechu. Przebaczamy, ponieważ nam przebaczono. To jest trwający tryumf miłości. Warto też dodać, że przebaczyć drugiemu możemy tylko wtedy, kiedy jesteśmy w stanie przebaczać samemu sobie. 

Emocja: Czy i ty „nie powinieneś był ulitować się”? Okazuję litość, bo Pan się ulitował nade mną. Takie myślenie nie tylko pomaga być tolerancyjnym, ale i wspaniałomyślnym. Jeśli trwam w uporze nieprzebaczania, znika i to, które mi zostało okazane. Już nim nie żyję. 

Wezwanie: Poproszę o łaskę darowania innym, bo i mnie zostało wiele darowane. Podziękuję za łaskę sakramentu pojednania, przebaczenia grzechów. Zaplanuję sobie czas na rachunek sumienia i spowiedź, jeśli jej potrzebuję.