Deon.pl
Boimy się ryzyka oderwania od przyzwyczajeń i tradycji, by dojść do nowego i dającego życie otwarcia się na to, co od Boga.
Wielkim wyzwaniem mogą być słowa wypowiedziane przez Jezusa w spotkaniu z kobietą kananejską, która prosi Go o pomoc: „Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom” (Mt 15,26). Jak je rozumieć? Jak zinterpretować?
Scena z Łukaszowej Ewangelii może wydawać się wręcz groteskowa, biorąc pod uwagę, że czcimy dziś w liturgii Jezusa Chrystusa jako Króla Wszechświata. Rozciągnięty na krzyżu pomiędzy niebem i ziemią jest jednak dla nas prawdziwie Królem, choć próżno szukać u Niego bogatych szat, na darmo rozglądać się za tronem i wysadzaną drogocennymi kamieniami koroną. W Jego Królestwie prawdziwym i jedynym bogactwem jest Miłość.
"Królestwo Boże nie jest żadną konkurencją czy alternatywą dla życia na ziemi. Nie jest to życie obok życia normalnego, ale wchodzimy w jego misterium przez zwykłe życie na ziemi, które się kończy. Właściwie trzeba powiedzieć, że nasze ziemskie życie jest procesem rodzenia się do nowego życia i nie można go lekceważyć albo przeżyć mimochodem. (...) Jednocześnie istnieją na świecie siły, które pragną to życie zniszczyć". Przeczytaj rozważania Włodzimierza Zatorskiego OSB.
Wymagania, jakie Jezus nam stawia są trudne, ale nie absurdalne. W życiu duchowym potrzebne jest wyciszenie, uspokojenie i zatrzymanie się, aby pomyśleć i podjąć rozsądną decyzję. Wbrew pozorom, to nie jest takie proste. Muszę się w tym ćwiczyć.
Dziś w Ewangelii apostołowie mówią, że w końcu wiedzą, o co chodzi, że w końcu rozumieją Chrystusa, bo mówi bez przypowieści, bo mówi jawnie. Co Jezus im odpowiada?
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
W Starym Testamencie można znaleźć kilkaset przykazań. Które z nich jest największe? Jezus wybrał dwa. Dając nam jednak Nowy Testament, oba te przykazania zredukował do jednego: „Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem” (J 15, 12).
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
To jednak nic nie dało. Oni i tak prosili Go, żeby odszedł z ich granic. Nie chcieli zmiany na lepsze.
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
Nie ma powodu, abyśmy budowali swoje poczucie wartości przez poniżanie innych.
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
Ile jeszcze musi upłynąć czasu, abyśmy przestali odrzucać nowe życie, które jest Miłością – życiem Boga samego? Jak długo jeszcze nowe życie będzie przychodzić do nas, czyli do „swojej własności”, ale my będziemy je odrzucać?
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
Dlatego Jezus namawia nas nie do gromadzenia zasług, ale do uczenia się Miłości.
Dzisiejsza liturgia słowa porusza temat upomnienia braterskiego. Oj, to coś dla nas! Zwrócić komuś uwagę, skorygować… Lubimy to robić. Czujemy się wówczas lepsi od tych, którzy popełnili jakieś błędy. Ale czy Jezusowi chodzi o to, żebyśmy byli wspólnotą nawzajem-się-napominających? Czemu ma służyć i jak ma wyglądać upomnienie wobec brata?
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
Ludzie wierzący to nie ludzie, którym ktoś powiedział, że Jezus jest Bogiem i oni w to uwierzyli. Ludzie wierzący to tacy, którzy poznali Jezusa i dlatego uznali Go za swego Pana i Zbawcę.
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
Wierność ciągle jest (dziś może bardziej niż kiedykolwiek) „towarem deficytowym”. A szkoda, bo jest ona czymś niezbędnym dla normalnego rozwoju człowieka.
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
Trud i cierpienie oczyszcza nas z egoizmu i powoduje, że zaczynamy widzieć Boga i spotykamy się z Nim twarzą w twarz.
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
Czujesz, że dźwigasz za dużo? Dziś o. Wojciech Jędrzejewski ma specjalne przesłanie właśnie do ciebie.
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
Ono wpisane jest w życie Jezusa i w nasze życie. Warto to uznać.
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
Czym w takim razie jest zmartwychwstanie?
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
Szkoda, że z takim trudem przychodzi nam w to uwierzyć.
Mieczysław Łusiak SJ / Wojciech Jędrzejewski OP
Skupiamy się na tym, co będzie jutro, ewentualnie pojutrze. Nie myślimy o wieczności.
{{ article.description }}