Radbod (Ratbod)

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: rad- / rat- 'rada' i -bot (niem. Bote) 'posłaniec'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Radbodus, Ratbodus, ang. Radbod, Ratbod, Radbourne, niem. Radbot, Ratbot.

Radbod, biskup Utrechtu. Urodził się w Namur ok. połowy IX stulecia. Przez ojca był Frankiem, przez matkę Fryzem. Studiował u swego wuja Gunthera, arcybiskupa Kolonii. Gdy ten ostatni ustąpił z urzędu, naukę kontynuował w szkole pałacowej Karola Łysego. Po śmierci władcy (877) przylgnął do Hugona, który został wtedy opatem u Świętego Marcina w Tours. W 900 r. wybrano go na biskupa Utrechtu. Godności przyjąć nie chciał, uległ jednak naleganiom wielu. Napady Normanów sprawiły, że przebywać musiał nie w swoim mieście biskupim, ale w Deventer. Był pasterzem znakomitym, wpatrzonym w przykłady świętych Bonifacego i Willibrorda. Zmarł 29 listopada 917 r. Gdy w 1923 r. erygowano uniwersytet katolicki w Nijmegen, jego ogłoszono patronem nowej uczelni. Radbod pozostawił na piśmie: Sermo de s. Swiberto, Sermo de vita s. virginis Amelbergae, Sermo de s. Servatio, Homilia de s. Lebuino, Vita s. Bonifatii, De viatico Christi, De poscenda peccatorum remissione, Oratio ad s. Martinum, Carmen allegoricum de s. Swiberto, Ecloga... de virtutibus beati Lebuini, De hirundine; ostatnie sześć pism skomponował wierszem.