Chryzogon

Imię męskie, wywodzące się przez łacinę z greckiego Chrysógonos, należy do popularnych u Greków imion dwuczłonowych. W części pierwszej temat ten sam, co w wyrazie chrysós 'złoto', w drugiej gónos 'urodzenie, ród, potomstwo'. Imię to jest zapewne użytym w funkcji onomastycznej przymiotnikiem chrysógonos 'zrodzony ze złota'.

W Polsce chyba nie było używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Chrisogonus, gr. Chrysógonos, ang., niem. Chrysogonus, fr. Chrysogon, Chrysogone, Griso, Grisogon, wł. Crisigono.

Święty (jedyny tego imienia) doznawał czci szczególnej: wspominany był w kanonie mszy św. Martyrologium Rzymskie wymieniało go 24 listopada, nawiązując wyraźnie do starej, ale przez krytykę historyczną odrzucanej Passio, która utrzymywała, że Chryzogon był kapłanem rzymskim, a w czasie prześladowania za Dioklecjana odesłany został do Akwilei i tam wrzucony do morza; miał być także duchowym powiernikiem św. Anastazji męczennicy. W rzeczywistości pomieszano i połączono w jedno dwa fakty: Akwileja, a z nią północna Italia czciły bardzo wcześnie jakiegoś Chryzogona, wyznawcę lub męczennika. Prawdopodobnie należy go utożsamić z Chryzogonem, który rządził prastarą stolicą biskupią, a zmarł przed r. 314. W Rzymie tymczasem istniał kościół o -tytule- Chryzogona, co jednak podówczas nie oznaczało świętego patrona kościoła, ale raczej jego fundatora. Pod bazyliką z XII w. odkryto rzeczywiście szczątki jakiejś wczesnej budowli z IV stulecia. Tego tytularnego Chryzogona legenda utożsamiła potem ze świętym z Akwilei.