Weran(Us)
Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen Veranus, utworzone od pierwotnego Verus 'rzetelny, prawy, słuszny, sprawiedliwy' sufiksem -anus, wskazującym na wyzwolenie lub adopcję.
Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Veranus, fr. Véran, Vrain, wł. Verano.
Weran, biskup Vence. Był drugim synem Eucheriusza, przyszłego biskupa Lyonu, i jego żony Galii. Po separacji rodziców razem z dziesięcioletnim bratem Saloniuszem powierzony został na wychowanie mnichom z Saint- -Honorat (na Wyspach Leryneńskich), wśród których byli wówczas wybitni mężowie: Hilary, Salwian i Wincenty. Zresztą sam ojciec, Eucheriusz, interesował się wychowaniem swych synów, a Weranowi dedykował dzieło Formulae spiritualis intelligentiae. W 441 r. był już Weran diakonem i jako taki towarzyszył ojcu na synodzie w Orange. W osiem lat później ojciec zmarł, on zaś w 442 r. objął stolicę biskupią w Vence. Jego podpis widnieje na liście skierowanym przez biskupów tego regionu do papieża Leona Wielkiego, z podziękowaniem za odrzucenie herezji Eutychesa. Zmarł w Lyonie po 474 r. Jego wspomnienie przypada 11 listopada. Do Martyrologium Rzymskiego dostał się z mylnym tytułem: biskup Lyonu. W nowym wydaniu wymienia się go właściwie: jako biskupa Vence.
Weran, eremita z Châlons-sur-Marne. Miał być jednym z sześciu braci Irlandczyka Gibriena: wszyscy razem z trzema siostrami przybyli na kontynent, aby osiąść w miejscu sprzyjającym kontemplacji. Przez jakiś czas przebywali w Bretanii, potem ruszyli dalej. Cała rodzinna grupa osiadła za czasów św. Remigiusza (+ 532) w okolicy Châlons-sur- -Marne i pobudowała sobie pustelnie w pewnej odległości jedna od drugiej. Wedle Flodoarda, który o nich pisał w swej Historia ecclesiae Remensis, Weran miał swój erem w Matouges (Matusgum). Wspomnienie braci przypadało 8 maja.
Weran, biskup Cavaillon. Św. Grzegorz z Tours znał go osobiście i bardzo go cenił. Wspominał też o jego uzdrowicielskiej mocy. Wiemy ponadto, że Weran brał udział w synodzie w Mâcon (585), a potem należał do komisji, która badała okoliczności śmierci arcybiskupa Rouen, Pretekstata, zamordowanego z poduszczenia Fredegundy. Chrzcił syna króla Childeberta, a w klasztorze Św. Krzyża w Poitiers uśmierzał niepokoje, jakie tam powstały. Potem już śladów jego działalności nie znajdujemy. Zmarł prawdopodobnie po 589 r., i to w dzień św. Marcina (11 listopada). Daty wspomnień, które się później pojawiły (10, 13 lub 19 października), są może datami translacji. Martyrologium Rzymskie przyjęło tę ostatnią datę. Około 1000 r. relikwie przeniesiono do diecezji orleańskiej, do miejscowości Jargeau. Późne pomniki hagiografii, związane z imieniem tego świętego, zawierają wątki fantastyczne.