ABC Chrześcijaństwa

Tom katechez wygłoszonych dla duszpasterzy akademickich. W oparciu o Biblię, a przede wszystkim o tzw. kerygmat apostolski, Autor stara się odpowiedzieć na szereg pytań dotyczących chrześcijaństwa.

Wstęp

Chciałbym w oparciu o Biblię przedstawić ABC chrześcijaństwa. Czym ono jest? Jak Pan Bóg sobie je wyobraża? Po co w ogóle zainicjował taki fakt w historii ludzkości?

Pragnę w świetle tych najbardziej ogólnych - ale też i najbardziej istotnych - problemów zweryfikować to, co my w Kościele robimy i jak żyjemy. Czy jest to zgodne z zamiarem Boga?

Po co jest Kościół?
Jaką mu Bóg powierzył misję?
Dlaczego Chrystus zostawił go na ziemi?

Zacznijmy więc od sedna rzeczy, by później - wychodząc od rdzenia chrześcijaństwa - wyprowadzić wnioski bardziej praktyczne.

Dlaczego w ogóle zgodziłem się przyjechać na ten zjazd? Ponieważ odnoszę wrażenie, że w Kościele istnieje spore zamglenie, gdy chodzi o świadomość tego, czym jest Ewangelia i co ona głosi. Księża jakoś nie zdają sobie z tego sprawy. Nie mają w głowie pewnego kośćca, takiego wyraźnego szkieletu, który dawałby im orientację. Dlatego to, co słyszę w niedzielnych kazaniach, w 80% nie jest Ewangelią. Tam się przepowiada jakąś inną religię, ale nie chrześcijańską.
Świadczy to o tym, jak jesteśmy zagubieni, jak nie wiemy, co jest dobrym ziarnem. Jak nam się tutaj mieszają idee. A wydaje mi się, że na ten temat mam coś do powiedzenia, że mam tu jasne idee, które wypływają z tego źródła naszej wiary, jakim jest Pismo Święte.

Proszę także o słuchanie bez nastawienia wybiórczego, bez wyławiania tego, co mi odpowiada. Innych rzeczy nie słyszę, albo zaraz je zapominam, ponieważ to nie jest to, czego pragnę słuchać. Naprawdę słucham wtedy, gdy uważam, że ten, który mówi, może mieć mi coś do powiedzenia: coś ważnego, coś prawdziwego. Może mieć - to nie znaczy, że zawsze ma. O taką gotowość słuchania bardzo proszę.

Do tych rzeczy podchodzę z wiarą. Wierzę bowiem, że Bóg tu i teraz chce nam coś dać. Obyśmy więc tego nie zmarnowali, bo inaczej zagłębianie się w ten problem nie będzie miało sensu. Inaczej byłaby to tylko strata czasu.

W pierwszej części przedstawimy problem najbardziej centralny - trochę dogmatyczny, trochę biblijny. Będzie on jeszcze mało praktyczny. Dopiero stamtąd, z tego środka, krok za krokiem będziemy wysnuwali wnioski, które rzucą światło na praktykę naszego życia, na naszą pracę duszpasterską. Tym problemem będzie to, co teologia fachowo nazywa kerygmatem w ścisłym znaczeniu. To znaczy kerygmatem apostolskim; tym, co stanowiło temat przepowiadania pierwszych apostołów.

Dzieje Apostolskie relacjonują to w sześciu miejscach: w trzech bardziej szczegółowo, a w trzech innych w najogólniejszym zarysie. To jest to, co moglibyśmy nazwać sednem Ewangelii, jej głównym nerwem, sercem. To, co stanowi o tym, że Ewangelia jest dla człowieka Dobrą - a nie uciążliwą - Nowiną.