#mk 7 31-37

Dzisiejsza Ewangelia opowiada o głuchoniemym, który zostaje przyprowadzony do Jezusa, by ten położył na niego ręce i go uzdrowił. Co się dzieje dalej? Sprawdź, jakie nastawienie powinno ci towarzyszyć, gdy prosisz o coś Boga.

Naszym wielkim nieszczęściem jest zamknięcie się w swoich przekonaniach, stereotypach, wyobrażeniach o sobie, o Bogu, o drugim człowieku.

Otwórz się na nowe…

"Effatha, to znaczy: Otwórz się!"

I jesteśmy wydani na pastwę naszej wyobraźni. A ona potrafi ponieść człowieka daleko, potrafi go totalnie zagubić. Lekarstwem na to jest spotkanie z Jezusem, najlepiej na osobności, z dala od tłumu, by On dotykał naszej duszy swoją Miłością.

Niekiedy w interpretacji tekstów biblijnych niebagatelną rolę odgrywa geografia Świętych Stronic. Z jednym z takich urywków mamy do czynienia dzisiejszej niedzieli. Święty Marek raczy nas opisem uzdrowienia głuchoniemego. Cały wstępny wers sceny to topografia przemieszczania się Jezusa z miejsca na miejsce.

Jak każdą inną Ewangelię także tę dzisiejszą o uzdrowieniu głuchoniemego możemy odczytywać na wielu poziomach. Pierwszy podstawowy, to jej brzmienie dosłowne, czyli opowieść o Jezusie, który dobrze czynił wszystko, nawet głuchym przywracał słuch i niemym mowę (por. Mk 7,37).

Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu. Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę.

{{ article.description }}