Osoba nieobeznana z bizantyńską tradycją liturgiczną, wchodząc do cerkwi podczas nabożeństwa, zwykle niemal od razu zachwyca się pięknem, które tam odnajduje. Urzekać ją może bogato zdobiony ikonostas oraz umieszczone w nim ikony. Może podziwiać błyszczące w świetle świec zdobione szaty duchownych. Może wsłuchiwać się w rytmiczny dźwięk dzwoniącej kadzielnicy, z której wydobywa się woń miła Bogu i ludziom. Może wreszcie zauroczyć się śpiewem cerkiewnym, który płynie z ust uczestników nabożeństwa ku chwale Boga.
Osoba nieobeznana z bizantyńską tradycją liturgiczną, wchodząc do cerkwi podczas nabożeństwa, zwykle niemal od razu zachwyca się pięknem, które tam odnajduje. Urzekać ją może bogato zdobiony ikonostas oraz umieszczone w nim ikony. Może podziwiać błyszczące w świetle świec zdobione szaty duchownych. Może wsłuchiwać się w rytmiczny dźwięk dzwoniącej kadzielnicy, z której wydobywa się woń miła Bogu i ludziom. Może wreszcie zauroczyć się śpiewem cerkiewnym, który płynie z ust uczestników nabożeństwa ku chwale Boga.