#rekolekcje ignacjańskie

Kilka dni temu napisałam na Facebooku o wyjeździe mojego męża na drugi koniec Polski. Rekolekcje ignacjańskie w milczeniu i - za moją namową - samotne wędrówki po górach. To, co zadziało się w komentarzach i prywatnych wiadomościach, było dla mnie kompletnym zaskoczeniem. Do tego stopnia, że porównać mogę to tylko do wpisów dotyczących przyjmowania Komunii świętej na dłoń. Taki ogień! 

Wspólnota Życia Chrześcijańskiego i Radio Warszawa zapraszają do udziału w rekolekcjach wg metody św. Ignacego Loyoli. Rekolekcje odbędą się w dniach od 6 marca do 3 kwietnia 2022 roku. Zapisy od 14 lutego do 28 lutego.

Pierwszy lockdown w 2020 roku był dla mnie takim ciosem, po którym zbierałam się bardzo długo. Mój obraz Boga, który kocha, legł w gruzach. Czy epidemia jest karą za grzechy? Czy ci, którzy mówią o końcu świata, nie mają racji? Choć mój mózg to odrzucał, serce błagało o spokój – nie potrafiłam nikomu zaufać, a było ze mną naprawdę źle.

- Naprzeciwko naszego kościoła jest duża kamienica, wystawiona na sprzedaż. Byłby to dom rekolekcyjny, w którym non stop prowadzilibyśmy rekolekcje ignacjańskie - mówi jezuita o. Remigiusz Recław ze wspólnoty „Mocni w Duchu”, która działa przy Sanktuarium Najświętszego Imienia Jezus w Łodzi. Jezuita zachęca do włączenia się w zbiórkę na zakup budynku.

Stały się kluczem do odczytywania wzorców mojej natury, a to pozwoliło mi dostrzec, docenić i uszanować kobiecość, która jest jednym z najbardziej fundamentalnych elementów mojej natury.

Polecają je papieże, duszpasterze i psychologowie. Uczestniczą w nich młodzi, starzy, biznesmeni i naukowcy, artyści i robotnicy, zwykli parafianie, członkowie ruchu charyzmatycznego i tradycjonaliści. Zostawił je św. Ignacy z Loyoli, ale oprócz jezuitów mają je w ofercie domy rekolekcyjne innych zgromadzeń, prowadzą je też księża diecezjalni, siostry zakonne i świeccy, a nawet powołane w tym celu specjalne zgromadzenie - siostry zawierzanki, które mają w charyzmacie przeprowadzanie chętnych przez te najpopularniejsze na świecie rekolekcje.

"W drodze do Boga człowiekowi może pomóc wiele narzędzi. Jednym z nich jest duchowość ignacjańska i metodologia rekolekcji ignacjańskich" - mówi jezuita.

Jestem dziwolągiem – nie słucham księży celebrytów, bo bardziej mnie drażnią, niż ubogacają. Nie obserwuję znanych blogerów, bo nie potrzeba mi tego, o czym mówią. Staram się szukać treści, które mnie karmią. Tych, które pokazują mi kilka centymetrów drogi, która przede mną. Mojej drogi.

Dzisiaj duchowość ignacjańska jest dla mnie ciągłym odkrywaniem siebie i Boga, lecz to, co było dla mnie największą duchową przygodą, to rekolekcje ignacjańskie w milczeniu.

Na pierwszą randkę zabrał ją... na adorację Najświętszego Sakramentu. Zapytał Jezusa, czy to kobieta dla niego i dostał odpowiedź.

Modlitwę wyobraźni porównać można do tańca złożonego z różnych figur i ruchów. Można ją również skojarzyć ze stylem dowolnym w pływaniu, szczególnie w wykonaniu dzieci, które jeszcze pływać nie potrafią. Ich ruchy są chaotyczne, przesadne.

Jedni ludzie dobrze czują się, gdy ich modlitwa trzyma się pewnych ram, formuł. Wszystko powinno być usystematyzowane, płynnie przechodzić z jednego etapu do drugiego. Nic nie może zaskoczyć. Boimy się utracić tego, co już posiadamy.

W Wietnamie nie ma ani jednej szkoły prowadzonej przez jezuitów. Zakonnicy znaleźli jednak sposób, aby móc towarzyszyć młodym ludziom w ich duchowej formacji. Latem organizowane są dla nich w całym kraju rekolekcje ignacjańskie, które przyciągają coraz więcej uczestników.

Słyszeliście jak się śmieje? Znacie smak wody zamienionej w wino? Próbowaliście razem z uczniami ratować łódź na rozszalałym morzu? To doświadczenia dostępne dla każdego wierzącego!

Reprezentował Polskę w piłce nożnej, ale jego życie znalazło się na zakręcie. Nie spodziewał się takiej pomocy.

To niedużo, biorąc pod uwagę, że w ciągu doby mamy do dyspozycji aż dziewięćdziesiąt sześć kwadransów.

W tym roku już po raz dziewiąty Wspólnota Życia Chrześcijańskiego W Poznaniu we współpracy z oo. jezuitami zaprasza na Rekolekcje w Życiu Codziennym.

Przyszedł dla mnie taki moment, gdy znalazłam się w całkowitej rozsypce, w ciemności, beznadziei i osamotnieniu, i jedyna myśl, która rozświetliła mroki mojego serca, to była myśl o rekolekcjach.

Po 8 dniach ciszy i braku kontaktu wzięliśmy jakby ślub na nowo. Do patrzenia mu w oczy nie potrzebuję świec, a romantycznym rozmowom wystarcza mały stół i dźwięk prykającej kawiarki.

To pytanie zadaje sobie wiele osób, które odprawiły rekolekcje zamknięte, w milczeniu, pod okiem osoby towarzyszącej, czyli w idealnych warunkach.

{{ article.description }}