#św jan xxiii

Jan XXIII całe życie był zupełnie normalnym człowiekiem, pochodził z przeciętnej rodziny, prowadził zwykłe życie kapłana i biskupa, w którym jednak musiał czasem rozwiązywać trudne, choć skądinąd całkiem prozaiczne problemy. Nie spotkamy u niego mistycznych przeżyć, nie był cudotwórcą, nie miał stygmatów, nie nawrócił w swym życiu setek tysięcy pogan, ateistów i innowierców, wreszcie nie zginął męczeńską śmiercią, lecz umarł we własnym łóżku. A zatem po co nam taki święty? I skąd się nagle wzięło aż tylu ludzi żywiących do niego tak głęboką cześć, że Kościół zdecydował się obdarzyć go chwałą ołtarzy? Publikujemy fragment książki "Jan XXIII. Wypróbowany święty".

Czy w trakcie toczącej się w sercu chrześcijańskiej Europy straszliwej i pełnej okrucieństwa wojny, powinno się wzywać do światowego rozbrojenia? A jednak Franciszek to robi. Dlaczego?

Mija 60 lat od publikacji przez św. Jana XXIII encykliki ‘Pacem in Terris’. Andrea Tornielli, dyrektor programowy mediów watykańskich przypomina ten ważny dokument i wskazuje na jego aktualność w obecnych czasach.

Papież zastanawia się nad przesłaniem Wielkanocnego Zmartwychwstania w tekście opublikowanym przez tygodnik l'Espresso. Przyglądając się wojnie na Ukrainie i konfliktom w innych miejscach na świecie, a zarazem cytując encyklikę św. Jana XXIII ‘Pacem in Terris’, Franciszek mówi o tym, że trzeba mieć odwagę, by powiedzieć ‘nie’ zbrojeniom i przemocy, „ponieważ prawdziwy pokój nie może zrodzić się ze strachu”.

Angelo Roncalli – późniejszy papież Jan XXIII – pochodził z biednej, wielodzietnej i pobożnej, chłopskiej rodziny. Jako seminarzysta odbył zasadniczą służbę wojskową, a potem, w czasie I wojny światowej jako młody ksiądz, był sanitariuszem i kapelanem wojskowym. Wiele lat służył w dyplomacji watykańskiej. Wybrany na następcę św. Piotra, kiedy miał 77 lat, uważany był za ‘papieża przejściowego’, ale to jego krótki pontyfikat był przełomowy dla Kościoła XX wieku za sprawą zwołania Soboru Watykańskiego II.

Paweł VI był papieżem Soboru Watykańskiego II. Jako pierwszy papież po 160 latach udał się w podróż poza granice Włoch. Pracował w dyplomacji watykańskiej i wtedy przez kilka miesięcy przebywał w Polsce. Uporządkował polską strukturę kościelną po zmianach granic w wyniku II wojny światowej. Wspominamy go w liturgii 26 września.

Był człowiekiem niezwykle utalentowanym. Miał łatwość do języków i był urodzonym kaznodzieją. Dzięki temu mógł apostołować w całej Europie. Był człowiekiem modlitwy i lektury Pisma świętego. Miał wielką pobożność eucharystyczną. Był teologiem i został ogłoszony doktorem Kościoła – ‘doktorem apostolskim’, jak go nazwał św. Jan XXIII. Był człowiekiem pokoju i pojednania. Dlatego za życia wielokrotnie papieże i władcy korzystali z jego usług w misjach mediacyjnych i pokojowych. 21 lipca Kościół wspomina św. Wawrzyńca z Brindisi.

Od początku mówiono o nim "przejściowy papież", jak się z czasem okazało jego krótki pontyfikat był przejściem do innej epoki. Dał przykład jak być blisko ludzi.

Przypomina się, że Angelo Giuseppe Roncalli odbył w młodości regularną służbę wojskową i w stopniu sierżanta był kapelanem w czasie I wojny światowej.

{{ article.description }}