#relacja z bogiem

Trochę nie wiedziałem, jak zabrać się za tegoroczny Wielki Post. Od dawna analizuję swoje życie i wiem, że potrzebuję radykalnych zmian co do sposobu mojego funkcjonowania na co dzień. Wiele prób podejmowałem, ale kończyły się niczym - pisze na swoim blogu Paweł Nowakowski.

Rozpoczął się w Kościele okres zwykły, choć w świątyniach znajdują się jeszcze bożonarodzeniowe ozdoby, choinki i szopki. Komercyjny pył "magii" świąt już opadł, ale wejście w ten "zwykły" czas może dla niektórych z nas jeszcze chwilę potrwać. Adwent i codzienne roraty, rekolekcje, wyzwania - jednym słowem mocna duchowa mobilizacja. Z drugiej strony czas zwykły, który już niczym szczególnym się nie wyróżnia, więc - przyznajmy szczerze - łatwo go nam w codzienności zlekceważyć, pominąć, nie przywiązywać zbyt dużej wagi do życia duchowego w codzienności. Tej zwykłej, szarej, monotonnej, bez fajerwerków i duchowych atrakcji.

W Kościele kryzys goni kryzys. Media informują o kolejnych skandalach - finansowych, obyczajowych, związanych z nadużywaniem władzy. W takiej rzeczywistości naprawdę łatwo - zwłaszcza katolikom, bo najbardziej obrywa ich wspólnota - popaść w zniechęcenie i zapomnieć, że Kościół to rzeczywistość o wiele głębsza niż to, o czym dowiadujemy się z mediów. Dosadnie przypomniały mi o tym rekolekcje ignacjańskie, do których postanowiłem wrócić po niemal piętnastu latach.

"Boga nikt nigdy nie widział; jednorodzony Syn o Nim pouczył (J 1,18). A my, nie widząc sami, wierzymy Synowi. Modlitwa wyrasta z wiary, ale też nawzajem umacnia ją i podtrzymuje, kieruje, nadaje sens. Takie sprzężenie zwrotne" – pisze s. Małgorzata Borkowska OSB w książce "Uwagi o modlitwie".

Nie chodzi o wskazanie, że świat czy kultura współczesna ze wszystkim, co proponują, są złe, ale o refleksję, czy zapisana w nich ogromna ilość pozytywności nie zasłania nam Najwyższego Dobra; czy to, co dzisiejsza cywilizacja daje, nie utrudnia podróży do Nieba. Wtedy obiektywne dobra - jak technologia, spotkania biznesowe, praca, wakacje, pieniądze - mogą stać się złotą klatką.

- Jeśli kochasz Boga, jeśli masz relację z Nim i przechodzisz przez trudne rzeczy "Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamiaru" – mówi Marcin Zieliński w kolejnym odcinku z serii "Kwadransik ze Słowem".

Prawdopodobnie we wczesnym średniowieczu weszło do użytku w teologii słowo „zasługa”. Myślenie zasługujące zatruło przekaz Ewangelii i duszpasterstwo, pomimo przesubtelnych nieraz wyjaśnień, że nie chodzi jednak o zapracowanie na miłość i niebo. Ale w praktyce tak to funkcjonuje. Myślenie zasługujące bierze się z takiej koncepcji sprawiedliwości: „Jeśli ty mi dasz to, to ja ci oddam tamto” - pisze Dariusz Piórkowski SJ.

- Ludzie mi mówią: ja nie mam takiej radości życia jak ty, takiej relacji z Bogiem. Tobie to Bóg dał taką łaskę! A ja mówię: to nie jest łaska, to jest robota! Trzeba to sobie wypracować i ja to sobie wypracowałem - mówi Mikołaj Kapusta.

Początek nowego roku to czas, kiedy wprowadzamy w swoje życie różne postanowienia, pragniemy coś zmienić. Dla ludzi wierzących oraz tych, którzy chcą rozpocząć życie z Bogiem to okres przemyśleń na temat tego, jak pogłębić Nim relację. Zapytaliśmy czytelników DEON.pl, jakie są ich pomysły na zbliżenie się do Boga.

- Nowy rok przynosi nam nowy czas. Nie jest zależny od nas i liczymy go kalendarzem. Ale jest też w nowym roku inny czas, który przemienia, daje nam szansę stawania się kimś bardziej  - mówi bp Edward Dajczak.  

O skonfrontowaniu podejmowanej decyzji ze Słowem Bożym i nauką Kościoła, uczuciowej relacji z Panem Jezusem a także działającego w nas Ducha Świętego jako pomocach dla dobrego rozeznania mówił papież podczas środowej audiencji ogólnej. Franciszek kontynuował cykl katechez na temat rozeznania.

Ludzie wiary chcą przeżywać radość ze spotkania z Bogiem. Szukają świętej przestrzeni, w której mogliby w Jego obecności poczuć się u siebie. Co może być taką przestrzenią? 

"Kiedy w twoim życiu dochodzi do tąpnięcia, przypominasz rozwalone miasto. Nie masz murów, nie masz tożsamości, patrzysz na siebie jak na kompletną ruinę. Ale Bóg patrzy na ciebie inaczej" - pisze Wojciech Jędrzejewski OP w książce "Ruchome schody. Rozwój przez regres". Dominikanin przywołuje w niej historie, które są dowodem na to, że można w sposób twórczy przeżyć regres. Wszystko po to, by życie odzyskało smak, sens i głębię.

Od tego na ile zawierzymy nasze życie Duchowi Świętemu, zależy nasza relacja z Bogiem, ale także nasze relacje z innymi ludźmi. To właśnie dlatego dzisiaj tak często nie potrafimy budować zdrowych relacji, ponieważ nie mamy relacji z Bogiem. Być może chodzimy do kościoła, ale nie mamy z Nim relacji.

Tym, którzy mają być przewodnikami dla innych, trudno wyrzec się religijnej poprawności na rzecz autentyzmu wiary i pokory dziecka Bożego – mówił bp Damian Muskus OFM w kościele NSPJ w Nowym Targu, gdzie odbywa się pokutna pielgrzymka kapłanów. Krakowski biskup pomocniczy podkreślał, że „ludzie w maskach" nie mogą być pasterzami, bo trudno obdarzyć ich zaufaniem.

Niewiele jest treści na YouTube, które potrafię wysłuchać albo obejrzeć od początku do końca, z  minimalnym choćby zainteresowaniem. Od jakiegoś czasu inspiruje mnie jednak pewien jezuita, o. Przemysław Gwadera, który tworzy kanał „Duchowość cielesności”.

W kilku zdaniach, które napisał na Facebooku ks. Wojciech Węgrzyniak, znajduje się trudna do nazwania, a jednocześnie bliska mi nadzieja, że sedno głębszej relacji z Bogiem i życia pełnego pokoju jest tak blisko, że sięgnięcie po nie wydaje się zbyt proste, aby było skuteczne.

Chrześcijaństwo nie jest systemem wartości, ani zbiorem rytuałów, ale jest spotkaniem z Bogiem, który chce być obecny również w najbardziej bolesnych momentach mojego życia i w najbardziej skomplikowanych relacjach - pisze na swoim blogu Przemek Wysogląd SJ.

Taki mamy czas, że słowem, które najlepiej określa nasze społeczne relacje, jest przemoc. I nie chodzi tu tylko o relacje zapośredniczone, w które wchodzimy przy użyciu różnych mediów, od prasy i telewizji począwszy, na mediach społecznościowych skończywszy. Także w relacjach bez pośredników, takich, w których jesteśmy ze sobą twarzą w twarz, coraz więcej jest zachowań i słów, które są nieustannym przekraczaniem granicy.

Tylko ten, kto traci, kto jest gotów poświęcić wszystko ze względu na miłość, ten wszystko odnajduje i zdobywa. Dłoni opróżnionej bez reszty Bóg nie odtrąci, lecz ją uściśnie - mówił w sobotę w Rybnie Wielkim abp Wojciech Polak. Prymas Polski poświęcił odrestaurowaną kaplicę, która otrzymała wezwanie bł. Stefana Wyszyńskiego.

{{ article.description }}