Orędzie Ojca Świętego Benedykta XVI na XIX Światowy Dzień Chorego 2011 r.

Orędzie Ojca Świętego Benedykta XVI na XIX Światowy Dzień Chorego 2011 r.
Fot. Grzegorz Gałązka/galazka.deon.pl
KAI

Orędzie Ojca Świętego Benedykta XVI na XIX Światowy Dzień Chorego

"Krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni" (1P 2,24)

Drodzy bracia i siostry!

Każdego roku z okazji obchodzonego 11 lutego wspomnienia Matki Bożej z Lourdes Kościół proponuje Światowy Dzień Chorego. Taka okoliczność, jak chciał Czcigodny Sługa Boży, Jan Paweł II, staje się sprzyjającą okazję do zastanowienia się nad tajemnicą cierpienia, a przede wszystkim, aby uczynić nasze wspólnoty i społeczeństwo obywatelskie bardziej wrażliwymi na naszych chorych braci i siostry. Jeżeli każdy człowiek jest naszym bratem, to tym bardziej słaby, cierpiący i wymagający opieki musi znaleźć się w centrum naszej uwagi, aby żaden z nich nie czuł się zapomniany lub zaniedbany. Rzeczywiście "miarę człowieczeństwa określa się w odniesieniu do cierpienia i do cierpiącego. Ma to zastosowanie zarówno w przypadku jednostki, jak i społeczeństwa. Społeczeństwo, które nie jest w stanie zaakceptować cierpiących ani im pomóc i mocą współczucia współuczestniczyć w cierpieniu, również duchowo, jest społeczeństwem okrutnym i nieludzkim" (Encyklika Spe salvi, 38). Niech inicjatywy, jakie będą krzewione w poszczególnych diecezjach z okazji tego dniach będą bodźcem do bardziej skutecznej troski o cierpiących, także w perspektywie uroczystej celebracji jaka będzie miała miejsce w roku 2013 w sanktuarium maryjnym w Altötting w Niemczech.

DEON.PL POLECA

1. Noszę jeszcze w sercu chwilę, gdy podczas wizyty duszpasterskiej w Turynie mogłem zatrzymać się na refleksji i modlitwie przed Całunem, przed tym obliczem cierpiącym, które zachęca nas do refleksji nad Tym, który obarczył się cierpieniem człowieka każdego czasu i każdego miejsca, także naszymi cierpieniami, naszymi trudnościami, naszymi grzechami. Jakżeż wielu wiernych w ciągu dziejów przeszło przed tym płótnem grobowym, w które owinięto ciało ukrzyżowanego człowieka, odpowiadającym pod każdym względem temu co przekazują nam Ewangelie na temat męki i śmierci Jezusa! Jego kontemplacja zachęca do refleksji na temat słów św. Piotra: "Krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni" (1 P 2, 24). Syn Boży cierpiał, umarł, ale zmartwychwstał, i właśnie z tego względu te rany stają się znakiem naszego odkupienia, przebaczenia i pojednania z Ojcem. Stają się jednak także próbą dla wiary uczniów i dla naszej wiary: za każdym razem, gdy Pan mówi o swojej męce i śmierci, oni nie rozumieją, odrzucają, przeciwstawiają się. Dla nich, podobnie jak dla nas, cierpienie jest zawsze pełne tajemnicy, trudne do przyjęcia i znoszenia. Dwaj uczniowie z Emaus idą smutni z powodu wydarzeń, jakie miały miejsce w tych dniach w Jerozolimie, i tylko wtedy, kiedy Zmartwychwstały towarzyszy im w drodze otwierają się na nową wizję (por. Łk 24,13-31). Także apostoł Tomasz ma kłopoty, by uwierzyć w drogę zbawczej męki: "Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę" (J 20,25). Ale wobec Chrystusa, który ukazuje swoje rany, jego odpowiedź przekształca się we wzruszające wyznanie wiary: "Pan mój i Bóg mój!" (J 20,28). To, co wcześniej było przeszkodą nie do pokonania, ponieważ było znakiem pozornej klęski Jezusa, staje się w spotkaniu ze Zmartwychwstałym, dowody zwycięskiej miłości: "Jedynie Bóg, który miłuje nas do tego stopnia, aby wziąć na siebie nasze rany i nasze boleści, przede wszystkim gdy są niezawinione, godzien jest wiary"(Orędzie Urbi et Orbi, Wielkanoc 2007).

2. Drodzy chorzy i cierpiący, to właśnie poprzez rany Chrystusa, możemy widzieć oczyma nadziei wszelkie zło nękające ludzkość. Zmartwychwstając Pan nie usunął cierpienia i zła ze świata, ale zwyciężył je u ich podstaw. Despotyzmowi zła odpowiedział wszechmocą swej Miłości. Wskazał nam wówczas, że drogą do pokoju i radości jest miłość: "Podobnie jak Ja was umiłowałem, tak i wy macie miłować jeden drugiego" (J 13,34). Chrystus, zwycięzca śmierci, żyje pośród nas. I gdy wraz z Tomaszem mówimy: "Pan mój i Bóg mój!", naśladujemy naszego Mistrza w gotowości oddawania życie za braci (por. 1 J 3,16), stając się świadkami radości, która nie obawia się bólu, radości Zmartwychwstania.

Święty Bernard stwierdza: "Bóg nie może cierpieć, ale może współcierpieć". Bóg, uosobiona, Prawda i Miłość zechciał cierpieć dla nas i z nami; stał się człowiekiem, aby mógł współ-cierpieć z człowiekiem, w sposób rzeczywisty, w ciele i krwi. Tak więc w każde ludzkie cierpienie wkracza Ten, który dzieli cierpienie i nieżyczliwość, w każdym cierpieniu jest odtąd obecne con-solatio, pocieszenie przez współcierpiącą miłość Boga, i tak wschodzi gwiazda nadziei (por. encykl. Spe salvi, 39). Kieruję do was, drodzy bracia i siostry, ponownie to orędzie, abyście byli jego świadkami, przez wasze cierpienie, życie i waszą wiarę.

3. Z myślą o spotkaniu w Madrycie, w sierpniu 2011 roku z okazji Światowego Dnia Młodzieży, chciałbym skierować także szczególne pozdrowienie do młodych ludzi, zwłaszcza do tych, którzy doświadczają choroby. Często Męka i Krzyż Chrystusa budzą lęk, gdyż wydają się być zaprzeczeniem życia. W istocie jest jest dokładnie przeciwnie. Krzyż jest "tak" Boga wobec człowieka, jest najdoskonalszym i najbardziej intensywnym wyrażeniem Jego miłości oraz źródłem, z którego wypływa życie wieczne. To Boskie życie bierze swój początek z przebitego Serca Jezusa. Tylko On może uwolnić nas od zła i sprawić by wzrastało Królestwo sprawiedliwości, pokoju i miłości, do którego wszyscy dążymy (por. Orędzie na XXVI Światowe Dni Młodzieży 2011, 3). Drodzy młodzi, uczcie się "widzieć" i "spotykać" Jezusa w Eucharystii, gdzie jest obecny dla nas w sposób realny, aby stać się pokarmem na drogę, ale potrafcie także rozpoznać Go i służyć Mu w ubogich i chorych, w braciach cierpiących i przeżywających trudności, którzy potrzebują pomocy (tamże, 4). Wszystkim wam młodym, chorym i zdrowym, powtarzam zachętę do budowania mostów miłości i solidarności, aby nikt nie czuł się samotny, ale bliski Boga i częścią wielkiej rodziny swoich dzieci (por. audiencja ogólna, 15 listopada 2006 r.).

4. Kiedy kontemplujemy rany Jezusa nasze spojrzenie kieruje się ku Jego Najświętszemu Sercu, w którym w najwyższym stopniu ukazuje się miłość Boga. Najświętsze Serce jest Sercem Ukrzyżowanym, z bokiem przebitym włócznią, z którego wypływają krew i woda (por. J 19,34), "symbole sakramentów Kościoła, aby wszyscy ludzie, pociągnięci do otwartego Serca Zbawiciela, z radością czerpali ze źródeł zbawienia" (Mszał Rzymski, prefacja uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego). Zwłaszcza wy, drodzy chorzy odczuwajcie bliskość tego Serca, wypełnionego miłością i zaczerpnijcie z wiarą i radością z tego źródła modląc się: "Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie. Męko Chrystusowa, pokrzep mnie. O dobry Jezu, wysłuchaj mnie. W ranach swoich ukryj mnie" (Modlitwa św. Ignacego Loyoli).

5. Na zakończenie mojego orędzia przesłanie na najbliższy Światowy Dzień Chorego, chciałbym wyrazić moją miłość wobec wszystkich i każdego z was, czując się uczestnikiem cierpień i nadziei, które każdego dnia przeżywacie w zjednoczeniu z Chrystusem Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym, aby obdarzył was pokojem i uzdrowieniem serca. Niech wraz z nim czuwa przy waszym boku Dziewica Maryja, której z ufnością przyzywamy jako Uzdrowienie Chorych i Pocieszycielkę Strapionych. U stóp Krzyża zrealizowało się dla Niej proroctwo Symeona: Jej macierzyńskie serce przeniknął miecz (por. Łk 2,35). Z otchłani swego bólu, uczestnictwa w cierpieniach swego Syna, Maryja jest zdolna do przyjęcia nowej misji: być Matką Chrystusa w Jego członkach. W godzinie Krzyża, Jezus przedstawia Jej każdego ze swych uczniów, mówiąc: "Oto Syn Twój" (por. J 19,26-27). Macierzyńskie współczucie wobec Syna staje się macierzyńskim współczuciem wobec nas w naszych codziennych cierpieniach (por. homilia w Lourdes, 15 września 2008 r.).

Drodzy bracia i siostry, z okazji Światowego Dnia Chorego, zachęcam także władze, aby zwiększyły wysiłki na rzecz zakładów opieki zdrowotnej, służących pomocą i wsparciem dla osób cierpiących, zwłaszcza ubogich i potrzebujących. Kierując swoją myśl ku wszystkim diecezjom przesyłam serdeczne pozdrowienia biskupom, kapłanom, osobom konsekrowanym, seminarzystom, pracownikom służby zdrowia, wolontariuszom i tym wszystkim, którzy z miłością poświęcają się leczeniu i łagodzeniu ran każdego brata czy siostry chorego, w szpitalach czy domach opieki, w rodzinach: w twarzach chorych bądźcie zawsze zdolni dostrzegać oblicze Chrystusa.

Zapewniam każdego o pamięci w modlitwie i udzielam każdemu specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego.

Watykan, 21 listopada 2010 r., w uroczystość Chrystusa Króla.

Tworzymy DEON.pl dla Ciebie
Tu możesz nas wesprzeć.

Skomentuj artykuł

Orędzie Ojca Świętego Benedykta XVI na XIX Światowy Dzień Chorego 2011 r.
Wystąpił problem podczas pobierania komentarzy.
Nikt jeszcze nie skomentował tego wpisu.