Benedykt XVI pożegnał kard. Urbano Navarrete

Na znaczenie pracy pedagogicznej kard. Urbano Navarrete, „nauczyciela sprawiedliwości” zwrócił uwagę dziś papież, przewodnicząc uroczystości „ostatniego pożegnania” purpurata w bazylice watykańskiej. Wcześniej odprawiono Mszę św. żałobną pod przewodnictwem dziekana Kolegium Kardynalskiego, kard. Angelo Sodano.

Ojciec Święty zaznaczył, iż centralnym elementem życia zmarłego 22 listopada purpurata było skrupulatne studium i pełne pasji nauczanie prawa kanonicznego, wychowywanie młodych pokoleń do prawdziwej Chrystusowej sprawiedliwości. Poświęcał się tej misji w aulach uniwersyteckich, zwłaszcza jako ekspert prawa małżeńskiego, dziekan Wydziału Prawa Kanonicznego Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego oraz rektor tej uczelni. Benedykt XVI przypomniał, że kard. Navarette uczestniczył w synodzie diecezji rzymskiej, II Soborze Watykańskim. Wniósł swój wkład w redakcję posoborowego Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. oraz był konsultorem wielu dykasterii Kurii Rzymskiej.

Papież przypomniał że ś.p. kard. Navarette w jednym ze swych niedawnych wywiadów wyznał, iż nigdy nie miał wątpliwości co do swej drogi życiowej. Zaznaczył, iż wyznanie to wskazuje wielkoduszną wierność purpurata wobec powołania i Bożej woli. Podkreślił także, iż w swoim nauczaniu i dziełach kard. Navarette kierował się głęboko chrześcijańską wizją świata. Wyrażała się ona w umiłowaniu przeszłości, tradycji, gdyż jak sam mawiał, kto w nauce, zwłaszcza nauce kościelnej nie miłuje przeszłości jest jak syn pozbawiony rodziców, wrażliwości na wyzwania chwili obecnej oraz zdolności do spoglądania z nadzieją wypływającą z wiary w przyszłość.

„Kardynał Urbano Navarrete, syn duchowy św. Ignacego Loyoli jest jednym z uczniów wiernych, których Ojciec dał Chrystusowi «aby byli wraz z Nim», był «z Jezusem» podczas swej długiej ziemskiej egzystencji, znał Jego imię, miłował Go, żyjąc w bezpośredniej jedności z Nim, zwłaszcza podczas długich chwil na modlitwie, gdzie czerpał ze źródła zbawienia moc, by być wiernym woli Bożej, w każdych okolicznościach, nawet najbardziej niekorzystnych” – stwierdził Benedykt XVI. Przypomniał, że takie postawy zmarły purpurat nauczył się w swym domu rodzinnym, dzięki przykładowi rodziców, a zwłaszcza ojca. Potrafili oni stworzyć w swej rodzinie klimat głębokiej wiary, sprzyjający aby ich dzieci, z których trzech było jezuitami a dwie córki zakonnicami, potrafiły mężnie świadczyć swą wiarę, „nic nie przedkładając ponad miłość Chrystusa i czyniąc wszystko dla większej chwały Bożej” – stwierdził papież.