Szustak OP o dzieciach biorących udział we Mszy św.: są dwie dobre opcje

Na mszach w  których uczestniczę są dzieci spokojne (niezależnie od wieku) i takie które stanowią trudne wyzwanie dla skupienia i uwagi dorosłych. Czyli to nie jest siła wyższa - "bo to małe dzieci", bo dziecko musi się wybiegać" etc. To zależy od rodziców. I to nie tylko w kościele. 

https://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/po-tym-zabojstwie-przestalem-wierzyc-w-boga-czy-to-ksie...

Absolutnie nie zgadzam się z "opcja genialną" i wcale nie uważam, że kazda parafia miałaby świadczyć taki "serwis'. Dziecko powinno być powolutku przyuczane do uczestnictwa w normalnej, dorosłej mszy. Najmłodsze, jak ojciec Adam zauważył, w ogóle nie powinny być zabierane do kościoła. Kiedy nie ma pod ręką chętnej babci, rodzice muszą - choć to przykre - dzielić się obowiązkami i chodzić na msze osobno. Trochę starsze przyprowadzane raz na miesiąc, w większe świeta i cierpliwie uczone, że trzeba być cicho. To trudne jak kazde wychowanie, ale jak się raz ktokolwiek - dziecko czy dorosły - przyzwyczai do specjalnych świadczeń, do sytuacji ekstraordynaryjnej, to potem będzie się nudzić w okolicznościach zwykłych, powszednich. I przestaje chodzić na mszę czy religię, "bo mu to nic nie daje".
Na koniec tak zwany fakt autentyczny: na mszy dla rodziców z dziećmi dzieci tak wyły, że ksiądz celebrans ZAPOMNIAŁ O PRZEISTOCZENIU. Poświadczam, byłam przy tym.