"zmagaja sie z decyzją czy przyjąć to zycie czy nie" - otóż nie, oni zmagaja sie z pytaniem, czy urodzić, czy zabić to życie. 

​Zacznijmy od tego, ze skoro przyszłi do biskupa, czyli że potencjalnie są katolikami to aborcja i tak nic nie rozwiązuje, bo przecież wierzymy w zycie wieczne (to po śmierci).
​Trudno sobie wyobrazić spotkanie tych rodziców ze swoim dzieckiem, tym dzieckiem którego nie chcieli nawet zobaczyć na tym świecie.

​A co im powiedzieć - przede wszystkim w tej sytuacji takie słowa biskupa nie pomogą. Tu najpierw potrzebne jest milczenie, później modlitwa za tych rodziców i ich dziecko. Natomiast w takim momemencie opowiadanie że Jezus im towarzyszy jest bardzo ryzkownym krokiem bo może doprowadzić do utraty wairy. 
Tu trzeba (co tak modnie dziś wielu opowiada) faktycznie towarzyszyć tym rodzicom. I pomagać przejść przez ciąze i narodziny dziecka. Modlać sie o cud modlitwą Ojcze nasz.

​I jeszcze jedno - zawsze trzeba sobie zdac sprawę, że w przeciągu chwili nasze ukochane dziecko już narodzone może zachorować bardzo ciężko i co wtedy? Czy wtedy też rodzice by rozważali zabicie swego dziecka?

Kobieta i mężczyna mają prawo wyboru.

A co powiedzielibyście takiemu nienarodzonemu ciężko choremu dziecku?
Wśród wszystkich przestępstw przeciw życiu, jakie człowiek może popełnić, przerwanie ciąży ma cechy, które czynią z niego występek szczególnie poważny i godny potępienia. Sobór Watykański II określa je wraz z dzieciobójstwem jako „okropne przestępstwa”

Bóg ogłasza, że jest absolutnym Panem życia człowieka, ukształtowanego na Jego obraz i podobieństwo (por. Rdz 1, 26-28). Życie ludzkie ma zatem charakter święty i nienaruszalny, w którym odzwierciedla się nienaruszalność samego Stwórcy. Dlatego właśnie sam Bóg będzie surowym sędzią każdego pogwałcenia przykazania „nie zabijaj”, stanowiącego podstawę wszelkiego współżycia społecznego. To On jest „goelem”, czyli obrońcą niewinnego (por. Rdz 4, 9-15; Iz 41, 14; Jr 50, 34; Ps 19 [18], 15). Także w ten sposób Bóg ukazuje, że „nie cieszy się ze zguby żyjących” (Mdr 1, 13). Tylko Szatan może się nią cieszyć: przez jego zawiść śmierć weszła na świat (por. Mdr 2, 24). On to, który jest „zabójcą od początku”, jest też „kłamstwem i ojcem kłamstwa” (por. J 8, 44): zwodząc człowieka, prowadzi go do grzechu i śmierci, które ukazuje jako cel i owoc życia.