Niezwykła galeria w niezwykłym miejscu

W wigilię Wszystkich Świętych przy Kościele Najświętszego Salwatora w Krakowie otwarto wystawę obrazów na szkle oraz rzeźb Anny Gertych Malikowej. Większość ekspozycji umieszczona została w przeznaczonym na galerię sztuki chrześcijańskiej grobowcu, gdzie w XIX wieku chowano Siostry Norbertanki.

Wystawa jest okazją do zwiedzenia niezwykle urokliwego, a zazwyczaj zamkniętego za żelazną bramą zakątka Salwatora. Idąc ulica Błogosławionej Bronisławy w stronę Cmentarza Salwatorskiego (lub dalej - do Kopca Kościuszki) mijamy po prawej stronie jedną z najstarszych krakowskich świątyń – Kościół Najświętszego Salwatora, który - jak każe tradycja - powstał na miejscu pogańskiej świątyni, a kazania tutaj miał głosić jeszcze św. Wojciech. Wokół świątyni rozpościera się stary cmentarz, w pobliżu stoi drewniana chata, w której dawniej mieszkał salwatorski grabarz (gdzie piszący niniejsze słowa jeszcze w latach 80-tych ubiegłego wieku jako dziecko miał okazję raczyć się herbatą parzoną z deszczówki przez jego prababcię). W mur cmentarza włączony jest grobowiec Sióstr Norbertanek z pierwszej połowy XIX w, który - po przeniesieniu zwłok na nowy cmentarz - przekształcony został w galerię sztuki.

Wystawa „Pamięci moich drogich zmarłych” Anny Gertych Malikowej to kolejna próba – dodam, że udana – ożywienia tego niezwykłego miejsca. Autorka wystawy jest rzeźbiarką, absolwentką krakowskiej ASP. Jej figury i kapliczki są bliskie poetyce ludowych świątków. Artystka szuka inspiracji w romańskiej i gotyckiej sztuce sakralnej. W swoim dorobku ma między innymi przygotowanie wystroju Ośrodka Rekolekcyjnego Ojców Pijarów w Łapszach Niżnych, projekt i wykonanie witraży dla kościołów we Florynce i Czerminie, a także płaskorzeźby ceramiczne stanowiące dekorację szpitala kolejowego w Krakowie i szpitala dziecięcego w Prokocimiu.

Motywem przewodnim i tytułowym obecnej wystawy – jest wspomnienie tych, których nie ma już między nami.

- Obrazy na szkle malowane przedstawiają moją rodzinę – przyznaje artystka – Pradziadków i dziadków. Przygotowując tę wystawę miałam okazję wspomnienia i prawdziwego spotkania się z dawno zmarłymi członkami rodziny – moimi bliskimi zmarłymi.

Ale nie tylko. Cztery spośród wystawionych prac nawiązują do pogrzebu Papieża Jana Pawła II. Spokoju skrytych w krypcie szklanych obrazów strzegą wygrzewające się przed grobowcem w listopadowym słońcu rzeźby aniołów. A w centralnym miejscu krypty, gdzie nawykowo szukamy ołtarza – tkwi wsparta na kamieniu figura Chrystusa Salwatorskiego.

Wystawa czynna jest do połowy listopada, w soboty i niedziele. Dodatkową atrakcją jest możliwość wejścia do niewielkiego ogrodu za murem cmentarza, skąd rozpościera się widok na Salwator i Klasztor Sióstr Norbertanek. Warto skorzystać, bo już wkrótce ten widok zostanie bezpowrotnie utracony, zasłonięty przez nowe budownictwo.