Jak układać relacje z teściami i młodymi po ślubie?

Weekend dla Wszystkich chętnych i nie tylko małżonków, lecz także dla teściów oraz pojedynczych osób.

Celem warsztatu jest uświadomienie sobie potrzeby budowania właściwych relacji z naszymi rodzicami oraz rodziców z własnymi dziećmi, które zakładają własną rodzinę.

„Problem teściów” jest złożony (i delikatny zara­zem), niż to się wydaje. Można zaryzykować twierdzenie, że podstawowym źródłem i kwintesencją problemów na linii młodzi-teściowie jest brak pełnego zastosowania się w życiu do słów Pisma świętego: „Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i połączy się z żoną swoją, i będą oboje jednym ciałem” (Mt 19, 5). Właśnie brak opuszczenia zarówno fizycznego, jak i uczuciowego lub opaczne rozumienie pojęcia „opuszczenie” to najgłębsze przyczyny nieporozumień, napięć i bólu w oma­wianym problemie.
Problem jest w zasadzie jeden, lecz składa się na niego wiele elementów. Należą do nich bez wątpienia nastę­pujące postawy.
Po stronie młodych:

    lekceważenie „problemu teściów” (żenię się z dziewczyną, nie obchodzi mnie jej matka),
    wejście w małżeństwo na fali emocji, rozbudzonych uczuć młodych, bez dostatecznego (czasami żadnego) poznania ro­dziców i rodziny współmałżonka,
    niedojrzałość młodych do zawarcia związku małżeńskie­go w ogóle, a do oderwania się od własnych rodziców w szcze­gólności,
    trudności w akceptacji swych teściów z ich poglądami, stylem życia, przyzwyczajeniami, bardzo nieraz odległymi od idealnych wyobrażeń i oczekiwań,
    żądanie przeróżnych, nienależnych młodym, świadczeń i próby nieuprawnionej interwencji młodych w życie teściów, nierzadko dyktowanej egoizmem i wygodnictwem młodych.

Po stronie teściów:

    niedojrzałość rodziców do wypuszczenia „swego” dziecka z gniazda rodzinnego,
    niedojrzałość rodziców do przyjęcia nowego, dorosłego dziecka,
    nieakceptacja powołania do małżeństwa swego dziecka,
    nieakceptacja wybranka serca swego dziecka, niezgod­nego z oczekiwanym ideałem,
    próby nieuprawnionej ingerencji w życie młodych (często w najlepszej wierze).