Koncert Muzyki Sakralnej

27 lipca przypada 420. rocznica śmierci ojca Jakuba Wujka, jezuity, tłumacza Pisma Świętego na język polski. Przez kilka stuleci całe pokolenia Polek i Polaków wychowywały się i wzrastały w wierze, słuchając słowa Bożego, które ojciec Jakub przybliżył im w pięknym, jasnym i dostojnym języku ojczystym.

Odszedł on do wieczności w Krakowie 27 lipca 1597 roku, a jego doczesne szczątki zostały złożone w podziemiach naszego kościoła św. Barbary, o czym informuje kamienna tablica na posadzce przed prezbiterium.

Ojciec Jakub Wujek był człowiekiem, który żył słowem Bożym. Urodził się w 1541 roku w Wielkopolsce, w Wągrowcu. Był człowiekiem bardzo uzdolnionym i wszechstronnie wykształconym. Studiował w Krakowie, Wiedniu i Rzymie.

Do Towarzystwa Jezusowego wstąpił w wieku 24 lat jako jeden z pierwszych Polaków. Zasłynął jako kaznodzieja i pisarz. Okazał się wybitnym przełożonym jako rektor jezuickich kolegiów w Poznaniu, Wilnie oraz jako założyciel i rektor kolegium w Cluj w Siedmiogrodzie, dzisiejszej Rumunii, z którego to kolegium wyrósł dzisiejszy uniwersytet.

Przełomową chwilą w życiu ojca Jakuba Wujka okazało się powierzenie mu w 1584 roku przez przełożonych tłumaczenia Pisma Świętego na język polski. Był dobrze przygotowany do tego zadania, Znał znakomicie język łaciński, hebrajski i grecki.

Praca zajęła mu ponad dziesięć lata. Nie miał oczywiście do dyspozycji ani komputera, ani maszyny do pisania. Często tłumaczył na wozie podczas długich podróży. Skończył wielkie dzieło, ale ukazało się ono dopiero dwa lata po jego śmierci.

Tylko Bóg wie, ile dobra zrodziło to dzieło w duszach Polek i Polaków, którzy dzięki pracy ojca Jakuba karmili się słowem Bożym w swoim ojczystym języku.