Emil

Imię łacińskiego pochodzenia; pierwotnie łac. Aemilus znaczyło 'wywodzący się z rodu rzymskiego Aemilia', z kolei nazwa rodu związana jest z łac. aemulus 'gorliwy, żarliwy, pilny'. Niektórzy przypisują mu etruskie pochodzenie. Przyswojone jako Emil (skrócona forma) lub Emiliusz (zastępstwo łac. -us pol. -usz). Imię Emil pojawia się we Francji w XVIII w. i upowszechnia się dzięki dziełu Jana Jakuba Rousseau -Emil albo o wychowaniu- (1762).

W Polsce zyskało pewną popularność w XIX w., dziś spotyka się je rzadziej. Nosili je między innymi Emil Młynarski (1870-1935), kompozytor i dyrektor opery w Warszawie; Emil Zegadłowicz (1888-1941), poeta, powieściopisarz i dramaturg.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Aemilius, fr. Émile, hiszp., port., wł. Emilio, niem. Emil.