Sewerian

Jest to imię pochodzenia łacińskiego: Severianus, wtórne cognomen, utworzone od formy Severus za pomocą sufiksu -ianus. Cognomen Severianus nosił między innymi syn cesarza Sewera (Severusa).

W Polsce imię to nie występuje.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Severianus, fr. Sévérien, wł. Severiano.

W martyrologiach znalazło się ośmiu świętych oznaczanych tym imieniem. Większość z nich wymieniana jest jednak we wspomnieniach zbiorowych, o których trudno wydać osąd: chodzi o męczenników, którzy rzeczywiście zginęli razem, czy też raczej o sztuczne zgrupowania, które zawdzięczamy redaktorom martyrologiów i nieporadnym przepisywaczom tychże- Nic bliższego zresztą o nich nie wiemy. Pomijając tego rodzaju grupy, poprzestaniemy na trzech wspomnieniach; o jednym była już mowa pod hasłem Sekundus, Sewerian.

Sewerian i Akwila, męczennicy. Było to małżeństwo, które śmierć za wiarę poniosło wśród płomieni. To największe swe wyznanie złożyli w Cezarei Mauretańskiej, która ongiś była prężnym miastem, dziś zaś jest niewielkim miasteczkiem nadmorskim (Szerszel, na zachód od Algieru). Istniała najprawdopodobniej autentyczna Passio, tzn. opis ich męczeństwa, ale nie zachowała się. Jedynym jej śladem jest zaczerpnięte stamtąd wspomnienie, które pod dniem 23 stycznia odnajdujemy najpierw w Martyrologium Hieronimiańskim, a następnie także w Martyrologium Rzymskim. Archeolodzy dyskutują, czy stara inskrypcja, odkryta na terenie dawnej Cezarei Mauretańskiej, odnosi się do naszych świętych, czy też do innych osób. Na ogół uważa się, że umęczono Seweriana i Akwilę w czasie prześladowania Dioklecjańskiego.

Sewerian, biskup Mende. Miał być pierwszym, który zasiadał na tej galijskiej stolicy, ale trudno dociec, na jaki czas przypadałyby jego rządy. Jedni uważają, że pontyfikat Seweriana datować należy na drugą połowę III stulecia, inni sądzą, że diecezją zarządzał dopiero na początku V w. Druga z hipotez wydaje się bardziej prawdopodobna. Istnieje też trzecia, wedle której wspomnienie Seweriana z Mende byłoby transpozycją wspomnienia Seweriana z Gabala, z Syrii, współczesnego Janowi Złotoustemu. Nie posiadamy jednak żadnych przesłanek do podtrzymywania takiej hipotezy. Wspomnienie biskupa obchodzono ongiś 26 stycznia. Później przeniesiono je na 19 stycznia.

Sewerian, biskup Scytopolis. Nie jest rzeczą pewną, czy uczestniczył w obradach soboru chalcedońskiego (451), ale był gorliwym jego obrońcą. Przeciwnicy uchwał soborowych, fanatyczni mnisi, uwięzili go, a potem zamordowali. Wiadomości pochodzą przede wszystkim z żywota św. Eutymiusza oraz z listu cesarza Marcjana do archimandryty Jerozolimy. Wynikałoby stąd, że Sewerian zginął z poduszczenia Teodora, nielegalnego biskupa Jerozolimy. Do synaksariów go nie wpisano. Dopiero Baroniusz wprowadził go do Martyrologium Rzymskiego pod dniem 21 lutego.