Rita

Jest to włoskie spieszczenie przez skróce­nie imienia Mar­garita - MAŁGORZATA. W Polsce występuje w takiej formie bardzo rzad­ko.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang. fr., niem., wł. Rita.

Święta Ryta. Urodziła się w Roccaporenie niedaleko Cascii, w Umbrii. Na chrzcie św. otrzymała imię Małgorzata. Nie posiadamy wczesnego życiorysu świętej, stąd niektóre szczegóły są przedmiotem dyskusji i hipote­tycznych dociekań. Niepewna jest też chrono­logia jej życia. Jedni za rok jej urodzin uznają 1360. Inni przesuwają tę datę o całe dwadzieś­cia lat (1380). Pewniejsze są istotne wydarze­nia z życia Ryty. Wbrew jej życzeniom rodzi­ce, pozbawieni dalszego potomstwa, nalegali, by wyszła za mąż. Uległa tym naciskom, ale małżeństwo z brutalnym i porywczym człowie­kiem niczego dobrego jej nie przyniosło. Dzię­ki swej cierpliwości i pokorze zdołała wresz­cie męża pozyskać dla Boga, ale ledwo to osiąg­nęła, zginął zabity przez mścicieli daw­nych krzywd. Wkrótce potem straciła dwóch nielet­nich synów. Jako trzydziestokilku­letnia wdowa zgłosiła się do klasztoru augustia­nek w Cascii, ale odmówiono jej, argumentując, że wdowy nie są przyjmowane. Wreszcie zrozu­miano, że dla ubogaconej łaska­mi niewiasty należy uczy­nić wyjątek. Wkrótce potem współ­sio­stry za­konne przekonały się o trafności tej decy­zji. Su­ro­wość umartwień, głębo­ka cześć do Męki Pań­skiej i wyjąt­kowe życie modli­tew­ne stawia­ły jej wyrobienie ducho­we poza wszelkimi wątpli­wościami. Piętnaś­cie lat przed śmiercią Ryta otrzymała ponadto stygmaty ko­rony cier­niowej. Zmarła 22 maja około 1457 r. Beaty­fikowano ją w r. 1628, kanonizowano zaś w r. 1900. Ale już znacznie wcześniej de­dykowano jej wiele kościołów, dzieł charytatywnych i bractw, zwłaszcza we Włoszech, w Ameryce Południo­wej i na Filipinach. W wielu krajach uchodzi także za orędownicz­kę w spra­wach beznadziej­nych. W ostatnich latach uka­zały się w kry­tycznym wydaniu źró­dła do poz­nania jej życia i ducho­wości.

Rita
 obchodzi imieniny