Ildefons

Jest to imię męskie pochodzenia germańskiego, częste w Hiszpanii. Składa się z członu hild- 'walka, potyczka' i -funs 'gotowy'. Ildefons zatem to -gotów do walki-.

W dawnej Polsce imię nie występuje. Pojawia się pod wpływem obcym pod koniec XVIII w. W pierwszej połowie XIX w. imię zaczyna być modne. Czasem utożsamiane z Alfonsem. Ze znanych postaci nosił je poeta Konstanty Ildefons Gałczyński (1905-1953).

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Hildefonsus, Ildephonsus, fr. Ildefonse, Hildephonse, hiszp., wł. Ildefonso, Alonso, niem. Ildefons.

Ildefons z Toledo - jedyny święty tego imienia - to wybitny pisarz i teolog. Był prawdopodobnie synem jakiegoś możnego Wizygota, osiadłego w okolicach Toledo. Otrzymał staranne wykształcenie, w dużej mierze zapewne w owym Coenobium Agaliense (na przedmieściu Toledo), do którego wstąpił w młodym wieku wbrew woli ojca. Biskup Helladiusz udzielił mu święceń diakonatu w ostatnich latach swych rządów (632-633). W czasie, który trudno sprecyzować - może około r. 650 - Ildefons został opatem. Natomiast po śmierci biskupa Eugeniusza II król Rekkoswind przymusił go do objęcia stolicy toledańskiej (657). Umarł dziesięć lat później, 23 stycznia 667 r., i pochowany został w kościele Św. Leokadii w Toledo. Pozostawił po sobie cenną spuściznę literacką: kilka traktatów teologicznych (O wiecznym dziewictwie Maryi, O poznaniu chrztu, O drodze na pustyni), kilka listów, homilie, hymny i inne utwory liturgiczne. W historii literatury chrześcijańskiej trwałe miejsce zajął jednak przede wszystkim jako autor zbioru krótkich biografii, pt. O pismach słynnych mężów (De virorum illustrium scriptis).

Ildefons
 obchodzi imieniny