Aldona

Jest to imię żeńskie pochodzenia litewskiego, dobrze znane z lektury Konrada Wallenroda. Nosiła je córka Gedymina, żona Kazimierza Wielkiego (na chrzcie otrzymała imię Anna). Etymologia imienia niejasna. Forma z -l- jest formą zlatynizowaną. W litewskim przed spółgłoską twardą powinno być -ł-. Znany polski indoeuropeista prof. J. Safarewicz stwierdza, że w imieniu tym nie widać budowy dwuczłonowej. Powołując się na litewskie pieśni ludowe z XIX w., w których występuje forma Alda (Ałda) można przyjąć, że jest to forma pochodna od białoruskiego spieszczenia imienia Eudocja (Eudokija). Spieszczenie to w języku białoruskim ma postać Ałdońca / Ałdońja. Na gruncie ruskim zaszła zmiana v - u - ł. Litewska Aldona byłaby zatem imieniem chrześcijańskim. Trudności pojawiają się jednak w chronologii. Źródła historyczne wyraźnie mówią, że jest to imię pogańskie. Wyjaśnienia trzeba zatem szukać w analogii do imion staropruskich, wśród których występuje żeńskie imię dwuczłonowe Al- + -degut (Aldegut). Z wieku XIX mamy poświadczenie P. Jankowskiego o dużej popularności imion: Maria, Zeneida, Aldona, Paryzyna.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Aldona.