KAI / pk
Kościół we Francji zamierza wszcząć proces beatyfikacyjny jednego z najwybitniejszych teologów XX wieku, jezuity o. Henriego de Lubaca, mianowanego kardynałem przez św. Jana Pawła II w 1983 r.
Kościół we Francji zamierza wszcząć proces beatyfikacyjny jednego z najwybitniejszych teologów XX wieku, jezuity o. Henriego de Lubaca, mianowanego kardynałem przez św. Jana Pawła II w 1983 r.
Publikujemy pierwszy odcinek rozmowy prof. Janusza Kaweckiego z o. Markiem Wójtowiczem. Tematem jest książka "Medytacje o Kościele" Henriego de Lubaca SJ. Audycja została wyemitowana w Radiu Maryja.
Publikujemy pierwszy odcinek rozmowy prof. Janusza Kaweckiego z o. Markiem Wójtowiczem. Tematem jest książka "Medytacje o Kościele" Henriego de Lubaca SJ. Audycja została wyemitowana w Radiu Maryja.
W książce "Medytacje o Kościele" kard. Henri de Lubaca SJ (1896-1991) został ukazany Boski i ludzki paradoks Kościoła, na którego obliczu powinien odbijać się blask Słowa, piękno Jezusa Chrystusa. Francuski jezuita głęboko wierzył, iż grzechy uczniów Chrystusa nie mogą całkowicie przysłonić świętości Kościoła, w którym mieszka Przenajświętsza Trójca. Kościół to "miasto święte", "Nowe Jeruzalem", kształtowane przede wszystkim przez Boga.
W książce "Medytacje o Kościele" kard. Henri de Lubaca SJ (1896-1991) został ukazany Boski i ludzki paradoks Kościoła, na którego obliczu powinien odbijać się blask Słowa, piękno Jezusa Chrystusa. Francuski jezuita głęboko wierzył, iż grzechy uczniów Chrystusa nie mogą całkowicie przysłonić świętości Kościoła, w którym mieszka Przenajświętsza Trójca. Kościół to "miasto święte", "Nowe Jeruzalem", kształtowane przede wszystkim przez Boga.
Logo źródła: Życie Duchowe Henri de Lubac
Mówi się wiele o "Kościele Soboru Watykańskiego II". Mówi się także o "Kościele Piusa X", "Kościele Trydenckim" czy "Kościele Pawła VI". Pojawia się tu pewne nadużycie językowe. Jest to rodzaj akcentowania braku ciągłości, wyolbrzymiania go czy nawet insynuowania zerwań, uwypuklania cech potencjalnych, drugorzędnych, ze szkodą dla tego, co najistotniejsze, co trwa.
Mówi się wiele o "Kościele Soboru Watykańskiego II". Mówi się także o "Kościele Piusa X", "Kościele Trydenckim" czy "Kościele Pawła VI". Pojawia się tu pewne nadużycie językowe. Jest to rodzaj akcentowania braku ciągłości, wyolbrzymiania go czy nawet insynuowania zerwań, uwypuklania cech potencjalnych, drugorzędnych, ze szkodą dla tego, co najistotniejsze, co trwa.
Na początku trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa Kościół Jezusa Chrystusa potrzebuje przewodników, by pewnie kroczyć w świecie Bożymi drogami. Chrześcijanie ciągle poszukują wzorców, autorytetów, którym by można było zaufać. W XX wieku Bóg hojnie obdarzył nas wielkimi teologami. Do ich grona z pewnością należał kardynał Henri de Lubac (1896-1991), francuski jezuita, który przez swoje prace i edytorską działalność znacząco wpłynął na przebieg i nauczanie II Soboru Watykańskiego.
Na początku trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa Kościół Jezusa Chrystusa potrzebuje przewodników, by pewnie kroczyć w świecie Bożymi drogami. Chrześcijanie ciągle poszukują wzorców, autorytetów, którym by można było zaufać. W XX wieku Bóg hojnie obdarzył nas wielkimi teologami. Do ich grona z pewnością należał kardynał Henri de Lubac (1896-1991), francuski jezuita, który przez swoje prace i edytorską działalność znacząco wpłynął na przebieg i nauczanie II Soboru Watykańskiego.