Euzebia

Jest to żeńska forma imienia EUZEBIUSZ. Genetycznie jest imieniem greckim, późnym, zapewne dopiero chrześcijańskim. Greckie Eusébeia może być rozumiane jako użycie w funkcji imienia własnego rzeczownika eusébeia 'pobożność' (= łac. pietas). Ponieważ w późnej starożytności greckie -ei- wymawiano jak -i-, imię to na teren rzymski, a później do innych języków europejskich przeszło w formie Eusebia.

W Polsce rzadko używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Eusebia, fr. Eusébie, Eusoie, Ysoie.

Święte tego imienia są nieliczne i pod względem historyczności oraz znaczenia mniej reprezentatywne aniżeli Euzebiusze. Mimo to podajemy tu dwie sylwetki:

Euzebia z Hamaye (niedaleko Arras we Francji). Była córką św. Adalbalda i św. Ryktrudy. W ślad za swą matką wstąpiła do klasztoru w Marchiennes, następnie zaś została ksienią w Hamaye, gdzie zmarła 16 marca 680 (lub 689) r. Pamiątkę jej tegoż dnia obchodzi po dziś dzień diecezja Beauvais.

Euzebia, ksieni z St.-Cyr (w płd. Francji). Znana jest tylko z nagrobnego napisu zachowanego do dziś w Marsylii. Prawdopodobnie pochowana została w starym grobowcu ozdobionym podobizną jakiegoś zmarłego. Podobizna ta z czasem uległa zniszczeniu i stąd, jak przypuszczają, powstała legenda, która z ksieni i jej czterdziestu towarzyszek uczyniła ofiary piratów mauretańskich. Euzebia i jej podwładne miały dla uniknięcia brutalności napastników zeszpecić się, a nawet porozbijać sobie nosy. Euzebia, wpisana później na listę świętych, czczona jest w Marsylii 12 października lub 20 września.