Benedykta

Jest to żeńska forma imienia BENEDYKT.

W dokumentach polskich Benedykta jest notowana od w. XIII.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Benedicta, ang., hiszp. Benedicta, Benita, bułg. Benedikta, Wenedikta, cz., lit., niem., sł. Benedikta, fr. Benoite, mac. Wenedikta, port. Benedicta, ros. Wenedikta, ukr. Wenedykta, węg. Benedikta, Benata, Benedetta, włos. Benedetta, Betta, Benita.

W wykazach hagiograficznych imię to pojawia się stosunkowo często, około dziesięciu razy. Okazuje się jednak, że o wymienianych tam Benedyktach wiele powiedzieć nie można. W tej sytuacji zwięźle powiemy o tych, które wymienia Martyrologium Rzymskie. Dwa słowa poświęcimy także męczennicy z Kłodzka. Nieco więcej natomiast miejsca użyczymy postaci z XIX stulecia, niedawno beatyfikowanej.

Benedykty, wymienione w Martyrologium Rzymskim. Pojawiają się tam w dniach: 4 stycznia, 6 maja, 29 czerwca i 8 października. Pierwsza miałaby być męczennicą, która ścięta została z kapłanem Pryskiem i klerykiem Pryscylianem. Niestety, wspomnienie, które zawdzięczamy Adonowi, pochodzi z Acta martyrum (BHL 1322), te zaś są na wskroś legendarne i jako takie nie przedstawiają jakiejkolwiek wartości. Drugą wpisał do Martyrologium Baroniusz, ale oparł się jedynie na wzmiance, odnalezionej w Dialogach Grzegorza Wielkiego (IV, 13), gdzie mowa o Galii i jej widzeniu św. Piotra. Nic ponadto o tych postaciach powiedzieć się nie da. Trzecia znana jest raczej pod imieniem Beaty i pod nim też była wspominana. Kult czwartej występował wyraźnie na terenie dawnego klasztoru w Origny (Origny-Sainte-Benoite), niedaleko Saint-Quentin; przy tej okazji Baroniusz pomylił Laon z Lyonem (Lugdunum Clavatum oraz Lugdunum, bez przydawki). O tej postaci także nic nie wiemy, bo Acta jej męczeństwa, odnalezione rzekomo w grobowcu świętej, są zmyślone, a raczej stanowią plagiat z Akt św. Saturniny (por. BHL 1087-1089).

Benedykta z Kłodzka. Była ponoć cysterską. Śmierć męczeńską ponieść miała w czasie wojen religijnych XVI stulecia. Bollandyści wspomnieli o niej pod dniem 6 lipca. W konkluzji należy powiedzieć, że była może autentyczną męczennicą, nie przebadano jednak jej historii, może nawet brakuje do tego podstaw źródłowych.

Benedykta Cambiagio Frassinelli. Urodziła się 2 października 1791 r. w Langasco, niedaleko Genui. Gdy dorosła, pragnęła wstąpić do zakonu, ale rodzice przynaglili ją do poślubienia Jana Chrzciciela Frassinelli. Po dwóch latach małżeństwa razem zrezygnowali z pożycia i oddali się opiece nad sierotami oraz innymi opuszczonymi dziećmi. W r. 1825 spróbowała życia u urszulanek, ale stan zdrowia zmusił ją do opuszczenia tego zgromadzenia. Zajmowała się więc nadal dziećmi pozbawionymi opieki. Z czasem jednak z osobami, które pociągnęła do tego zajęcia, założyła zgromadzenie Benedyktynek od Opatrzności. Zmarła 12 marca 1858 r. Beatyfikował ją w r. 1987 Jan Paweł II. W homilii, wygłoszonej przy tej okazji, podkreślił, że sekretem wewnętrznej siły, którą Benedykta odznaczała się pośród największych przeciwności, i tego, że zdołała pokonać je wszystkie, było przekonanie, że -jeśli Bóg czegoś chce, nie omieszka dostarczyć odpowiednich środków-.