Antonina

Rozumiana jest u nas jako żeńska forma imienia ANTONI. W rzeczywistości jest to żeńska postać imienia łacińskiego Antoninus (zob. ANTONIN) i jako takie jest imieniem na -inus, -ina, tzw. cognomen od rodowego nazwiska, czyli gentilicium Antonii.

W Polsce dawniej nie było znane, zdarzało się natomiast imię Antonia (Antonija), będące żeńską postacią imienia Antoni. Z postaci historycznych najlepiej znana jest Maria Antonina, nieszczęśliwa córka Marii Teresy, żona króla francuskiego Ludwika XVI, zgilotynowana podczas rewolucji francuskiej.

Dziś imię to, choć nie jest zbyt popularne, przecież się spotyka; potocznymi zdrobnieniami są: Antosia, Antośka, Tosia, Tośka.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Antonina, ang. Antonia, fr. Antonine, ros. Antonina.

Święte tego imienia pojawiają się w martyrologiach kilkakrotnie. W rzeczywistości chodzi jednak o jedną, a co najwyżej dwie postacie. Tu ukazujemy je razem.

Antonina, panna i męczennica. Istniała ongiś grecka relacja o jej męczeństwie. Fragmenty tej relacji znalazły się w Breviarium Syriacum i synaksariach wschodnich, potem także, ulegając już poważniejszym zniekształceniom, w Martyrologium Hieronimiańskim. Stąd obecne Martyrologium Rzymskie zawiera pod dniami 1 marca, 4 maja i 12 czerwca wspomnienia, które różnią się co do szczegółów miejsca, czasu, sposobu męczeństwa, a nawet imienia (Antonia zamiast Antonina). Sprawiają tedy wrażenie, jakby chodziło o trzy rozmaite postacie. Analiza historyczno-literacka wykazała jednak niezbicie, iż chodzi o tę samą osobę, umęczoną w czasie prześladowania za Dioklecjana i Maksymiana, prawdopodobnie w Nicei, w Bitynii lub w nie zidentyfikowanej miejscowości Cea. Pamiątka powinna jednak przypadać na dzień 4 maja.