Angelika

imię pochodzenia łacińskiego, będące zdrobnieniem imienia Angela - anielska posłanniczka. Od pewnego już czasu funkcjonuje jako imię samodzielne. W Polsce spotykane dopiero w latach 70. i 80. ubiegłego wieku. Wymawiane jest w formie Andżelina. Formy zdrobniałe imienia Angelina to Angelka, Anielka, Angel, Angelika Odpowiedniki obcojęz.; ang. Angeline, wł. Angelina, ukr. Anhelina, czes. Andelina. Święte, które nosiły to imię, tworzą w reperto­riach hagiograficznych małą pięcioosobową grupkę. Tu tylko o najznamienitszych: Angelina z Marciano. Urodziła się w r. 1377 jako córka hrabiego Marciano (niedaleko Orvieto) i jego małżonki, Anny z Corbara; nie­raz określa się ją także tym ostatnim nazwa­niem. W r. 1392 zmuszono ją do zamąż­pójścia, ale ona sama wymogła z kolei na mężu, że wyrzekł się pożycia. Gdy około r. 1394 zmarł, przywdziała habit tercjarek i wo­kół siebie zgromadziła grono dziewcząt, sprag­nionych, jak ona, życia doskonalszego. Utwo­rzyły razem kilka społeczności rozrzuconych w Abruzzach, ale wywoływało to także nieza­dowolenie wie­lu. W końcu Angelinę zmu­szono do opuszcze­nia królestwa neapolitań­skiego. Osiadła wów­czas w Foligno i tam w r. 1397 założyła dom franciszkanek. Fundację definitywnie zaaprobo­wał Leon X. Życie pełne aktywności i ekstaz Angelina zakończyła w r. 1435. Wspomnienie obchodzi się 25 grudnia. Angelina Brankovič (Majka Angelina). Była córką albańskiego wielmoży Aranita. W r. 1460 poślubiła wygnanego despotę serb­skiego, Stefana Ślepego. Potem przez jakiś czas żyła w niedostatku na zamku Belgrado. Synowie zabrali ją następnie do Weittersfeld koło Gurk, na zamek, którego im użyczył cesarz Fryderyk III. Z kolei Maciej Korwin podarował im zamek Kupinik /Kelpén/ w po­bli­żu Mitrovicy. Jej syn Jerzy, który już przed­tem hojnie obdarowywał klasztory, sam w r. 1496 został mnichem i przyjął imię Maksym. On to następnie jako metropolita zorganizował hierarchię na Wołoszczyźnie. Wróciwszy na Węgry, założył klasztor w Krušedol. We Fruš­ka Gora, w jego pobliżu, Angelina została wtedy ksienią klasztoru żeńskiego. Jerzy zmarł w r. 1516 jako metropolita Belgradu. Sześć lat wcześniej zmarła matka. Rodziców i rodzeń­stwo uznano spontanicznie za świętych. Wspo­mina się ich razem w dniu 10 grudnia, a w Ko­ściele serbskim ponadto 30 lipca.