Lubomira
Jest to imię żeńskie wywodzące się z jego męskiego odpowiednika: Lubomir. Imię to jest proweniencji słowiańskiej: Lubo-mir, z członem przymiotnikowym luby 'miły' w części pierwszej. Drugim członem jest temat rzeczownikowy mir 'pokój'. Imię poświadczone w dokumentach od 1336 r. Od imienia tego pochodzi nazwa miejscowa Lubomierz, a także nazwiska: Lubomirski, Lubomski, Luboń, Luboński. Jednorazowo jest też poświadczona forma żeńska imienia: Lubiemierz (Lubemer) i Lubomirz (1265). W kalendarzu imię to umieściliśmy 1 maja.
Odpowiedniki obcojęz.: łac. Lubomirus, Lubemerus, cz. Lubomir, Luboš, sł. Lubomir, Lubor.